Een gouden driemanschap ‘Wij komen al 25 jaar op deze plek. Al zo lang als MHCB hier zit. We raakten betrokken bij de club toen onze kinderen destijds gingen hockeyen’, aldus Herman Leenders en Ton van den Brand.
‘In 1984 kwam ik in Beuningen wonen. Eerst aan het Ornament. Dat was destijds de nieuwbouw van Beuningen. Het waren kleine huizen met grote tuinen.
‘Dit is een prachtige plek in Beuningen. Hier stond voorheen basisschool De Regenboog. Binnenkort is het de plek van ons nieuwe appartement.
‘Deze plek is altijd bijzonder, met elk soort weer en in elk jaargetijde. Ik kom hier zeker twee keer per dag, samen met Milo, de hond. Het is een struinplek om uit te waaien.
‘Toen ik deze plek voor het eerst zag, wist ik het meteen: hier komt mijn nieuwe restaurant. Het is een locatie waar al meer dan 160 jaar mensen samenkomen.
‘Deze plek markeert al sinds 2004 het begin en einde van mijn werkdag als Fysioo-therapeut in Beuningen. Onze praktijk is hier vlakbij en ik rijd er elke dag met de auto omheen.
‘Ik woon sinds 1983 in Beuningen. Daarvoor heb ik op tal van andere plekken in Nederland gewoond en gewerkt. Maar in Beuningen ben ik gebleven. Hier zijn onze twee zoons geboren, hier ben ik voor het eerst in mijn leven echt geworteld.
‘Dit is voor mij een heel bijzondere plek. Als je hier staat en de foto’s van die jonge, Engelse militairen ziet die hier om het leven kwamen, dan krijg ik nog altijd rillingen. Ik ben betrokken geraakt bij een aantal projecten rondom
‘Mijn ouders zijn in 1955 vanuit Amsterdam naar Beuningen verhuisd. Een paar jaar later werd ik aan het Julianaplein geboren. Als jonge kinderen was het voor ons een uitje om naar de schepen in de Waal te gaan kijken.
Ruim twee jaar geleden werd het idee voor ‘Dit is Beuningen’ geboren. Ons plan was om te laten zien hoe mooi en bijzonder onze gemeente is, door de ogen van de eigen inwoners. Inmiddels zijn we 50 afleveringen verder.
‘Het is vandaag de dag moeilijk voor te stellen dat deze toren vroeger midden in het dorp Winssen stond. Met de komst van de eerste dijken in de late middeleeuwen, dicht bij de toren, verplaatste ook het centrum zich en dat is nu nog altijd te zien.
‘Op deze plek heb ik 23 jaar lesgegeven. Voornamelijk aan de hogere groepen, maar ook met de jongere kinderen heb ik gewerkt. Ik was de eerste onderwijzeres met een duobaan, iets wat we nu heel gewoon vinden.
‘Ik kom hier al sinds ik klein ben. Vroeger samen met m’n ouders, maar dat hoeft al een hele tijd niet meer. Nu ontmoet ik hier mijn vrienden Anne, Amber en Wesley.
‘Ik zeg weleens: ‘als iedereen het huis uitrent, dan zie je ons juist naar binnen gaan’. Met een paar beroepskrachten en 22 gemotiveerde vrijwilligers vormen wij de brandweerpost Beuningen.
‘Als meisje woonde ik op de boerderij aan de Koningstraat die je hier op de achtergrond ziet’, trapt Hennie af. ‘Ook het land waar we nu voor staan hoorde erbij.
‘Ik las een artikel over de cursus ‘Politiek Actief’. Dat sprak me aan. Ik wilde weleens weten hoe het zit met al die processen en procedures binnen de gemeentepolitiek.
‘Dit is een plek waar ik al heel lang kom. Natuurlijk omdat hier ooit de bieb zat. Tegenwoordig heet het Zolderpark en is het een plek waar allerlei ondernemende en vernieuwende initiatieven plaatsvinden.
‘De nieuwe Kloosterhof is prachtig geworden, maar favoriet is toch wel de sportzaal. Met die Mondriaan-achtige wandbekleding. Echt heel mooi.
‘Deze plek is nu wel op z’n allermooist. Met de kersenbomen vol in bloei. Ik ben hier vlakbij opgegroeid. Ik kwam hier ook graag met Robin, ons buurmeisje, en met vriendinnen van de basisschool.
‘Ik ben aan het Maas-Waalkanaal in Neerbosch-oost opgegroeid. Destijds zwommen we hier nog weleens of gingen met een bootje naar de overkant. Ik heb gezien hoe de Lindenholt werd gebouwd.